7. Acceptatie

Het accepteren van langdurige klachten of een chronische aandoening is erg lastig. De mate waarin dit mogelijk is, hangt ook af van de fase waarin u zich bevindt. Misschien heeft u al jaren klachten of pas sinds enkele maanden. Dit heeft invloed op de verwachtingen die u heeft over uw herstel en het afnemen van de klachten. Als u al jaren klachten heeft, is de kans dat deze klachten opeens minder zullen worden minder groot dan wanneer u pas sinds enkele maanden klachten ervaart.

Los van hoe lang u de klachten of aandoening al heeft, is het belangrijk om te beseffen wat acceptatie nu eigenlijk is. Acceptatie betekent niet dat u blij bent met uw aandoening. Het betekent ook niet dat u niet mag hopen dat de klachten zullen verminderen. Acceptatie betekent dat u de realiteit van het moment onder ogen ziet.

U bent misschien boos of verdrietig. Dat mag allemaal. Het is belangrijk om zulke emoties toe te laten, ze horen bij het proces van acceptatie. Het is heel begrijpelijk dat deze emoties doorwerken, maar ze staan ook het zetten van een volgende positieve stap in de weg. Daarnaast worden de emoties vaak nog eens verhoogd in gesprekken met bijvoorbeeld werkgevers en verzekeringsartsen. Mensen hebben het gevoel zich (wéér) te moeten verantwoorden. Het is belangrijk om deze negatieve spiraal te doorbreken. Het accepteren van de aandoening en de gevolgen van de aandoening is belangrijk. Hoe moeilijk dat ook is.

Het is belangrijk om het juridische/wettelijke vraagstuk over de schuldvraag te scheiden van het procesmatige stuk met de werkgever, hoe zorg je ervoor dat je kunt blijven werken ondanks je ziekte. Werkgever en werknemer hebben hierin een gedeelde verantwoordelijkheid en zijn ook beide een ‘slachtoffer’ van de situatie. Een conflict met de werkgever geeft meer stress en frustratie waardoor de situatie verder verslechtert. Zoek indien nodig hulp bij het accepteren van de aandoening en het verkrijgen van zelfinzicht.